Brúðkaupsdagurinn
Ég var tilbúin snemma eins og kom fram hér að framan og settist yfir Dr. Phil þar sem var farið yfir fjölskyldugildin. Svo kom bíllinn minn, 6 mínútum miðað við beiðni Arnars, eiginlega 16 mínútum fyrr en mér fannst skynsamlegt. Við vorum búin að ákveða að hafa brúðkaupið í kirkjunni, því það var búið að rigna mikið. Reyndar var alveg uppstytta þegar við lögðum af stað.
Presturinn var búinn að taka það fram að ég ætti að vera 3-4 mínútur of sein. Ég hafði því áhyggjur þegar við komum upp úr göngunum, að við værum of snemma í því, og lét Brynjar taka hring í kringum Akrafjall.
Arnar var víst allt of seinn. Hann hafði lent í 40 mínútna töf þegar hann sótti kökuna, því þeir voru búnir að lofa kökustandi líka. Og þar voru bara útlendingar sem skildu ekki neitt. Arnar gleymdi svo skónum heima, og þurfti að láta bruna með þá í bæinn. Hann mætti 10 mínútum fyrir athöfn. Þegar ég rendi í hlaðið, 2 mínútum yfir, þá voru allir reddí. Mamma og Lísa hengdu í mig slóðan, Ari, ég og pabbi stilltum okkur upp fyrir opinni kirkju. Þegar ég sá Arnar og allt fólkið þyrmdu yfir mig tilfinningarnar. Kirkjan var þétt setin. Fólk á klappstólum varð að færa stólana sína. Eftir það var ég bara í móki, og náði ekkert að hlusta á tónlistina eða prestinn. Hlakka til að sjá þetta á vídeói. Ég var mjög lekker og þurfti að sjúga stöðugt upp í nefið. Pabbi tók ekki við blómvendinum þegar ég fór upp að alltari, og ég endaði á að taka hann með mér upp. Presturinn svitnaði og svitnaði og láku droparnir af honum. Ari hringaberi stóð sig vel. Arnar tók óvart sinn hring (fannst það eðlilegra) svo fattaði hann mistökin, en það kom ekki að sök. Við höfðum svo ekki hugmynd hvað presturinn var að benda okkur á að gera þegar hringarnir voru komnir. Hann hvíslaði kyssa, og þá kviknaði ljós, við mikil fagnaðarlæti.
Við gengum út á stéttina á húsinu hjá ömmu Ástu. Þar tók fólk myndir af okkur, og kom svo og knúsaði okkur. Við fórum svo í myndatöku. Myndatakan gekk vel fyrir sig. Við gleymdum reyndar að taka með okkur barnapíu, en Brynjar bílstjóri reddaði okkur, að einhverju leiti. En þegar Arnar var að reka hundinn í burtu, þá var ég ein í myndatöku, og Ari komst í veskið mitt og helti púðri yfir sig allan.
Þegar við komum í Skessubrunn var skálað fyrir okkur. Fljótlega hófst svo maturinn og ræðuhöld. Mikið æðislega er gaman að hlusta á fólk tala um mann. Gaman að vita hvernig aðrir upplifa mann. Maturinn var í alla staði æðislegur, og fengum við mikið lof fyrir hann.
Eftir aðalréttinn hófst svo sprellið. Solla braut ísinn með sínu frábæra uppistandi. Svo voru það myndbönd af gæsun og steggjun. Sem Ari lýsti sem frábært og æði. Og auðvitað tóku tveir Tradition menn sig til og sungu fyrir okkur. Það var geggjað. Ég var svo ánægð með allt ég er bara enn í skýjunum.
Eftir kökuna, hóf hljómsveitin að spila. Og vá hvað þeir eru sjúklega góðir. Þetta er saman safn af ungum og góðum tónlistamönnum, sem allir eiga eftir að meika það stórt í framtíðinni. Munið eftir nafninu " hvar er Mjallhvít".
Margir hverjir voru orðnir vel í því, sem var náttúrulega aðalmarkmiðið. Mér þótti sérstaklega vænt um að sjá ættingja mína skemmta sér svona vel.
Þessi dagur var fljótur að líða og naut ég hverrar mínútu. Það hafa margir lýst ánægju sinni með allt saman, og þykir okkur mjög vænt um það. Við fórum upp úr kl. 00.30 á hótel, þar tók á móti okkur æðislegt herbergi, sem var búið að skreyta með rósum hátt og lágt. Og einnig var kveikt á kertum út um allt. Vorum með sér verönd og allt. Alveg geggjað. Við lásum saman öll æðislegu heilræðin sem fólk skrifaði okkur. Það var geggjað. Ég held samt mest upp á það sem ég fékk frá Rúnu.
"það þarf tvo í tangó, einn til að stjórna og annan til að vera sexy. Mundu Elsa við stjórnum" :-)
Presturinn var búinn að taka það fram að ég ætti að vera 3-4 mínútur of sein. Ég hafði því áhyggjur þegar við komum upp úr göngunum, að við værum of snemma í því, og lét Brynjar taka hring í kringum Akrafjall.
Arnar var víst allt of seinn. Hann hafði lent í 40 mínútna töf þegar hann sótti kökuna, því þeir voru búnir að lofa kökustandi líka. Og þar voru bara útlendingar sem skildu ekki neitt. Arnar gleymdi svo skónum heima, og þurfti að láta bruna með þá í bæinn. Hann mætti 10 mínútum fyrir athöfn. Þegar ég rendi í hlaðið, 2 mínútum yfir, þá voru allir reddí. Mamma og Lísa hengdu í mig slóðan, Ari, ég og pabbi stilltum okkur upp fyrir opinni kirkju. Þegar ég sá Arnar og allt fólkið þyrmdu yfir mig tilfinningarnar. Kirkjan var þétt setin. Fólk á klappstólum varð að færa stólana sína. Eftir það var ég bara í móki, og náði ekkert að hlusta á tónlistina eða prestinn. Hlakka til að sjá þetta á vídeói. Ég var mjög lekker og þurfti að sjúga stöðugt upp í nefið. Pabbi tók ekki við blómvendinum þegar ég fór upp að alltari, og ég endaði á að taka hann með mér upp. Presturinn svitnaði og svitnaði og láku droparnir af honum. Ari hringaberi stóð sig vel. Arnar tók óvart sinn hring (fannst það eðlilegra) svo fattaði hann mistökin, en það kom ekki að sök. Við höfðum svo ekki hugmynd hvað presturinn var að benda okkur á að gera þegar hringarnir voru komnir. Hann hvíslaði kyssa, og þá kviknaði ljós, við mikil fagnaðarlæti.
Við gengum út á stéttina á húsinu hjá ömmu Ástu. Þar tók fólk myndir af okkur, og kom svo og knúsaði okkur. Við fórum svo í myndatöku. Myndatakan gekk vel fyrir sig. Við gleymdum reyndar að taka með okkur barnapíu, en Brynjar bílstjóri reddaði okkur, að einhverju leiti. En þegar Arnar var að reka hundinn í burtu, þá var ég ein í myndatöku, og Ari komst í veskið mitt og helti púðri yfir sig allan.
Þegar við komum í Skessubrunn var skálað fyrir okkur. Fljótlega hófst svo maturinn og ræðuhöld. Mikið æðislega er gaman að hlusta á fólk tala um mann. Gaman að vita hvernig aðrir upplifa mann. Maturinn var í alla staði æðislegur, og fengum við mikið lof fyrir hann.
Eftir aðalréttinn hófst svo sprellið. Solla braut ísinn með sínu frábæra uppistandi. Svo voru það myndbönd af gæsun og steggjun. Sem Ari lýsti sem frábært og æði. Og auðvitað tóku tveir Tradition menn sig til og sungu fyrir okkur. Það var geggjað. Ég var svo ánægð með allt ég er bara enn í skýjunum.
Eftir kökuna, hóf hljómsveitin að spila. Og vá hvað þeir eru sjúklega góðir. Þetta er saman safn af ungum og góðum tónlistamönnum, sem allir eiga eftir að meika það stórt í framtíðinni. Munið eftir nafninu " hvar er Mjallhvít".
Margir hverjir voru orðnir vel í því, sem var náttúrulega aðalmarkmiðið. Mér þótti sérstaklega vænt um að sjá ættingja mína skemmta sér svona vel.
Þessi dagur var fljótur að líða og naut ég hverrar mínútu. Það hafa margir lýst ánægju sinni með allt saman, og þykir okkur mjög vænt um það. Við fórum upp úr kl. 00.30 á hótel, þar tók á móti okkur æðislegt herbergi, sem var búið að skreyta með rósum hátt og lágt. Og einnig var kveikt á kertum út um allt. Vorum með sér verönd og allt. Alveg geggjað. Við lásum saman öll æðislegu heilræðin sem fólk skrifaði okkur. Það var geggjað. Ég held samt mest upp á það sem ég fékk frá Rúnu.
"það þarf tvo í tangó, einn til að stjórna og annan til að vera sexy. Mundu Elsa við stjórnum" :-)

