Sigurást skoðar heiminn

Nú er skvísan komin á ferð. Farin að skríða. Hún reyndar skríður ekkert langt eins og er, en hún kemst lengra og lengra með hverjum deginum sem líður. Og vá hvað það er gaman að sjá þennan nýja heim opnast fyrir henni. Heimurinn sem hún skoðaði í fjarlægð áður nær hún að nálgast núna. Það er hrein unun að fylgjast með henni. Versta er að eftir smá tíma á ég örugglega ekkert eftir að vera svo ánægð með þessar framfarir.

En hafið þið heyrt um fisk sem þolir ekki kalt vatn. Sigurást, barnið sem er fætt í merki fisksins er sko ekki að þola "kuldan" í sundskólanum. Í öllum tímum í haust hefur hún hangið í mér og neitað að taka þátt í þessum tímum. Fór með hana í dag í aukatíma, sem er fyrr á daginn. Sama sagan. Henni finnst reyndar skemmtilegt að fá að labba á grænu dínunum út í laug og svo fannst henni æðislegt að sitja á hvalnum. En annars var hún bara fúl. Ég ákvað að fara í pottinn eftir tíman, og hún gjörbreyttist. Allt í einu fannst henni bara gaman í vatninu og ég mátti gera hvað sem er við hana. Þannig að litli fiskurinn minn, vill bara vera í heitu vatni. Hún hefur líka alltaf elskað að fara í heita sturtu.

Nýji Glitnir

Þetta fór svo allt, á annan hátt en ég gat gert mér í hugarlund. Ég fór í morgun í morgunmat í Ikea með marsbörnunum. Eftir það ákvað ég að hringja í Lísu, um hádegisbil. Hún tjáði mér að engum í deildinni hefði verið sagt upp, nema yfirmanninum. Ég beið og beið eftir símtali, sem aldrei kom. Á endanum sendi ég póst og fékk að vita að ég myndi fylgja nýja bankanum.

Þannig að ég er eins og er starfsmaður Nýja Glitnis. Hlakka reyndar til að byrja og taka þátt í að byggja upp fyrirtækið. Mikill léttir að þurfa ekki að hafa áhyggjur af þessu. Leiðinlega er að þetta er svo gjörbreytt frá því að ég byrjaði. Þá var þvílíkt fjör að vinna í bankanum. Vonandi náum við að byggja upp fjörugan og skemmtilega banka upp á nýtt.

Biðin endalausa..

Nú bíð ég bara eftir að fá að vita hver framtíð mín verður. Ég er að verða þreytt á biðinni. Ég er búin að búa til endalaust margar atburðarásir í höfðinu, allt frá verstu upp í bestu. En ég hef ekki hugmynd um hvernig þetta mun ganga fyrir sig. Verður hringt í mig og ég beðin um að koma? Mun kannski gleymast að hringja í mig. Ef það gleymist að hringja í mig, þýðir það þá að ég verð ekki ráðin? Mun ég verða glöð eða leið í lok dagsins? Fæ ég kannski ekkert að vita í dag frekar en hina dagana?

Það er rosalega erfitt að ætla að gera eitthvað undir þessari óvissu. Ég þarf alltaf að tékka aftur og aftur, hvort það sé kominn póstur eða eitthvað sem getur upplýst mig um framvindu mála.

Annars er ég orðin mun rólegri en um helgina. Og já bjartsýnari. Held að ég sé bara komin yfir ákveðið sorgarferli. Æ vill bara fá svar sem fyrst, svo maður geti farið að horfa fram á við aftur.

Á barmi óvissunnar

Ótrúlegir atburðir hafa riðið yfir landið. 3 bankar komnir undir ríkisvæng og Ísland talið vera á barmi gjaldþrots. Verðbólgan er búin að hækka stöðugt síðan Sigurást kom í heiminn, og krónan búin að vera. Þetta eru vægast sagt ömurlegir tímar.

Frá því fyrir tveimur vikum þegar fréttir af þroti Glitnis kom, hef ég reynt að vera jákvæð og líta framtíðina björtum augum. Sem og ég geri. Svo féll hver bankinn af öðrum eins og lítið sætt dominospil. Maður getur ekki órað fyrir því hvað þetta dominospil á eftir að hafa miklar afleiðingar, en þær eiga eftir að skila sér í mörg ár.

Ég hef verið eins og versti fréttasjúklingur. Talvan sogar mig alltaf aftur til sín. Ég hef fúnkerað mjög illa, sem móðir og húsmóðir. En ég hef tekið þess þessu öllu með ró, því ég á fullt af gulli hér heima. En óneitanlega hafa uppsagnir starfsmann komið illa við mig, og dagurinn í dag er búinn að vera svo erfiður, því ég þarf að bíða fram á mánudag til að vita hver örlög mín verða. Missi ég vinnuna eða verð ég ráðin í nýja bankan á verri starfskjörum. Landsbankafólk var að taka á sig 30 - 50% kjaraskerðingu. Í dag er ég loks komin að því að brotna saman. Ég hef þurft nokkrum sinnum að berjast við framrás táranna. 20% prósent af mér vill bara fá að brotna saman og syrgja. Á maður að láta það eftir sér? Eða á maður að þrjóskast við að vera sterkur og láta eins og ekkert sé? Kannski ég bíði með það fram á mánudag.

Það eru svo margir í kringum okkur að fara illa út úr þessari kreppu. Og maður finnur til með öllu þessu fólki. Eins og er erum við bara í góðum málum. Á hverjum degi spurjum við okkur, höfum við það verra en í gær, og svarið hefur hingað til alltaf verið nei. Ég þori ekkert að spá í framtíðina þegar það er svona mikil óvissa. Eina sem ég get gert er að lifa daginn í dag til fullnustu og njóta alls þess góða sem ég hef.

Það góða við þetta er að ég tel að ég komi út úr þessu sem betri manneskja. Ég er farin að virða pening og samfélagið betur. Ég er farin að horfa meira á það sem skiptir raunverulega máli. Og svo er bara gaman að fá að spara án þess að þykja vera hallærislegur. Ég man þegar ég var í háskóla, þá hneykslaðist fólk á einum sem kom ekki út að borða með okkur því hann átti ekki efni á því. Fólk fnæsti og spurði hvort hann ætti ekki kreditkort. Þessi maður er örugglega sá sem á eftir að koma lang best út úr þessari kreppu. En eftir þetta þá hefur maður tekið þátt í öllu, því annað þótti hallærislegt. Nú getur maður sagt með stolti, nei takk ég er að spara.

Annað gott sem kemur út úr þessu er að ég halla mér meira að bæninni og Guði. Þeim sem maður hefur vanrækt mest í lífinu. Það er líka ótrúlega gaman að sjá hvað hefur fjölgað rosalega í lindasókninni á einu ári. Maður finnur líka mikinn stuðning í kringum sig. Öllum þeim sem þykir vænt um mann hringja reglulega og athuga hvernig maður hefur það. Það gefur manni mikið að finna stuðning þeirra sem manni þykir vænt um. Við höfum líka verið að hitta meira fólk í kringum okkur en áður. Sækja þannig í ókeypis og styrkjandi félagsskap. Ótrúlega gott að eiga svona marga góða að.

Sem betur fer töpum við ekki miklum pening í þessu öllu saman. Ég náði að selja peningamarkaðsjóðinn í mjög litlum mínus. En aftur á móti fattaði ég ekki að selja hlutabréfasjóðina okkar á sama tíma. En þetta eru litlar upphæðir. Ég er hræddari um Séreignarsparnaðinn, held að hann hverfi að mestu. Átti 2 millur þar. Ég seldi svo öll Glitnishlutabréfin mín í fyrra á genginu 29 eins og Bjarni Ármanns :-) En sá peningur var notaður í brúðkaupið, sællrar minningar. En þetta eru bara peningar og peningar eru ekkert nema tölur á blaði.

Ég held að samband mitt og Arnars hafi aldrei verið sterkari en núna og við fjölskyldan erum miklu duglegari að gera eitthvað saman en áður. Ég er eiginlega bara mjög ánægð með það. Vona bara að það versta í þjóðfélaginu sé liðið hjá, og við getum í sameiningu farið að byggja upp núna.

kær kveðja og knús á alla
Elsa

Jákvæðni

Þar sem ég er að kafna í neikvæðum fréttum og hugsunum þá ætla ég að reyna að hætta að hugsa um það neikvæða. Ég sá eitt blogg í dag, sem lifti brúnum mínum. Hann taldi upp 10 jákvæða hluti í dag. Hér ætla ég að tíunda mína.

1. Ég á yndislega fjölskyldu. Mann sem ég elska og 2 heilbrigð börn sem ég dýrka og dái.

2. Ég á foreldra á lífi, sem hafa gefið mér svo mikið. Foreldra sem hafa staðið með mér í gegnum súrt og sætt.

3. Ég á frábæra ættingja og tengdafjölskyldu. Allt fólk sem ég met mikils.

4. Ég á tvær bestu vinkonur sem ég dýrka og dái. Vildi þó óska að þær myndu búa nær mér.

5. Við höfum þak yfir höfuðið. Íbúð sem ég elska mikið.

6. Við höfum bíl til umráða. Nýr bíll sem við eigum skilið.

7. Við eigum peninga fyrir mat.

8. Við eigum marga fallega hluti. Ég skoðaði alla hlutina mína í dag. Ég komst af því að við eigum yfir 30 matardiska. Ég er ánægð að hafa það svona óþarflega gott.

9. Við höfum vinnu og erum bæði ánægð með störf okkar.

10. Ég er heilbrigð.

Ég ætla að hafa það ótrúlega jákvætt á morgun. Ég ætla ekki að opna tölvu, hlusta á fréttir eða opna blöðin. Ég ætla að þakka fyrir alla þessa góðu hluti sem ég hef, dansa eins og vitleysingur um gólfin og syngja hástöfum. Ég ætla að knúsa börnin og Arnar. Svo ætla ég að hitta marshópinn og tala um kúkableiur, ælur, tanntökur og svefnlausar nætur :-)

knús á línuna, kv. Elsa