Sjósundsferðin mikla

Síðasta helgi var undarleg, eiginlega allt öðruvísi en þreytt útivinnandi húsmóðir er vön.

Við í vinnunni byrjuðum helgina á sjósundskeppni :-S

Allavega... þá tók ég þessa ákvörðun af heilum hug, og vildi sko ekki vera minni maður en kallpungarnir. Og þar að auki voru 2 aðrar konur sem skráðu sig þegar ég hafði skráð mig. Reglan var einföld. Synda og sækja gúmmíendur. Reyndar fylgdi ekki sögunu hversu langt við þyrftum að synda. Ég var andlega tilbúin, ætlaði ekki að láta neitt skólp, marglittu, marflóarsögur hræða mig frá þessu. Þegar komið var á staðinn kom í ljós að þetta var nú ekkert stutt sund. Svona eiginlega 30 metrar bara. Útí fór 20 manna vaskur hópur. Aaaah ég hef aldrei fundið eins mikinn kulda á ævinni. Ég fraus upp í heila en náði að fókusera á eina markmiðið, að ná 1 önd. Ég byrjaði að svamla á fullu, og tókst að gleypa fullt af sjó. Átti ég að gefast upp? Nei ég ákvað að lulla þetta áfram. En svo kom krafturinn aftur þegar ég sá eina önd, og enginn nálægt henni. En því miður var það of seint því fílefldur karlmaður var líka búinn að sjá hana. Þá var bara um að gera að far til baka. Ég held að mér hafi aldrei áður verið eins hlýtt og þegar ég kom upp úr. Er hægt að vera hlýtt í 12 stiga hita á sundbol?

Eftir þetta var farið í Heiðmörk í Norsk hytte, rafmagnslausan og vatnlausan. Smá upplifun það. Hver hefur ekki prófað illalyktandi ökonomysk klósett. Laugardagur var svo þynnka, djamm. Og sunnudagur þynnka. Vá þetta hefur ekki gerst síðan á mínum háskólaárum.

kv. Sjósundsdrottiningin