Slysabörn

Við erum komin heim úr stuttri vikuferð í Húsafell. Dvölin var ánægjuleg að öllu leiti. Gaman að geta hafið daginn á heitapottsferð. Í gær ákváðum við að reyna að hafa 17. júní eins eftirminnilegan og hægt væri fyrir Ara Þröst. Fórum "út að borða", fórum með hann á leikvöllinn. Ari fékk blöðru og snuðasleikjó. Svo var ís og kaka í kaffinu. Rosa fínn dagur, sem við ætluðum svo að toppa með góðum kvöldmat. En kvöldmaturinn var aldrei étinn. Aðstoðarkokkurinn hann Ari Þröstur varð fyrir því óhappi að styðja sig við heita hellu og brenna lófan sinn. Ég smellti honum beint undir kalda bunu og fyllti svo vaskinn á meðan Arnar reyndi að fá ráðgjöf. Það var ekki möguleiki að fá Ara til að koma upp úr köldu vatninu með hendina hann byrjaði strax að öskra og gráta. Ég var mjög fegin að ég tók panodil junior með, hefði ekki fattað að taka það með, nema af því að ég tók stíla fyrir Sigurást, þar sem hún var í 3 mánaða sprautu á föstudag. Ari greyjið sofnað við vaskinn en vaknaði í hvert skipti sem höndin lyftist upp úr vatninu.

Við tókum þá ákvörðun að halda í bæinn en koma við í Borgarnesi á Heilsugæslustöðinni þar. Ari Þröstur öskraði og engdist um alla leiðina, eða þar til við komum fram að afleggjaranum að Hvanneyri, þá loksins sofnaði hann. Hann var mun rólegri hjá lækninum. En hann fékk smá deifigel. Á leiðinni heim fengum við sms frá lækninum, þar sem hann vildi að við kæmum við á Slysó í Reykjavík til að meta betur brunan. Við fengum toppþjónustu þar. Sem betur fer var þetta bara annars stigs bruni. Ari fékk þennan fína boxhanska umbúðir og fullt af verðlaunum og fékk meiraðsegja að skoða sjúkrabíl. Sem betur fer var Dominos opið til að bjarga svöngum ferðalöngum. Ég held að 17. júní gleymist seint á þessu heimili.